"Królewicz i żebrak" - to powieść napisana w 1882 roku przez Marka Twaina, amerykańskiego pisarza pochodzenia szkockiego, satyryka, humorystę, podróżnika, publicystę, nazwanego "ojcem amerykańskiej literatury".
"Królewicz i żebrak" - to pasjonująca powieść o przygodach dwóch bliźniaczo do siebie podobnych rówieśników: angielskiego królewicza i małego żebraka.
Pewnego jesiennego poranka, w pierwszej połowie XVI wieku w Londynie przyszło na świat dwoje dzieci. W rodzinie żebraków narodził się chłopiec imieniem Tom. Jego narodziny nie wywołały radości w rodzinie. Drugi chłopiec, któremu nadano imię Edward, był pierwszym synem króla Anglii Henryka VIII. Jego narodziny wywołały wybuch radości w całym kraju. Marzeniem Toma było zobaczyć pałac królewski i prawdziwego księcia. Pewnego dnia zawędrował pod pałac Westminster i ujrzał ubranego w atłasowe szaty chłopca. Był to książę Edward. Strażnik brutalnie odepchnął go od bramy. Książę zauważył to i zaprosił Toma do pałacu. Ponieważ mały żebrak od dawna śnił o tym, żeby być księciem, a książę chciał bawić się w piachu, pływać w rzece i biegać z rówieśnikami, chłopcy zamienili się ubraniami. Dziedzic tronu ubrany w łachmany, wygnany za bramę pałacu, trafia między złodziei, żebraków, oszustów i morderców. Cierpi głód, przemoc fizyczną, upokorzenie i niesprawiedliwość. Na własnej skórze doświadcza jak wygląda życie ludzi w jego królestwie. Żebrak przyzwyczaja się do luksusu, ale z czasem zaczyna tęsknić za rodziną oraz możliwością bycia sobą. Jako królewicz wciąż musi udawać kogoś kim nie jest. Chłopcy szybko tracą zainteresowanie takim życiem i chcą wrócić do tego, co znają od dzieciństwa.
Dzięki tej przygodzie dowiadujemy się, że niczyje życie nie jest idealne.
Polecam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz