100. rocznica urodzin Czesława Miłosza

 źródło: culture.pl

Czesław Miłosz urodził się 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach na Litwie. W latach 1929 – 1934 kształcił się na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Początkowo studiował polonistykę, ale po kilku tygodniach przeniósł się na prawo. Jako poeta zadebiutował w 1930 r. na łamach pisma „Alma Mater Vilnensis”. 

  Po przegranej w kampanii wrześniowej wyjechał do Rumunii. Stamtąd wrócił do Wilna, gdzie przyjął obywatelstwo litewskie. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną uciekł do Warszawy. Tam pod pseudonimem Jan Struć aktywnie uczestniczył w podziemnym życiu literackim. Ukazały się wówczas Wiersze (1940) oraz Pieśń niepodległa (1942). W stolicy przebywał aż do upadku Powstania Warszawskiego (w którym nie wziął udziału). Następnie razem poślubioną w 1944 r. Janiną Dłuska wyjechał do Krakowa. Tam oddał się pracy twórczej. Publikował w „Odrodzeniu” i „Twórczości”. Wówczas światło dzienne ujrzał słynny wiersz Campo di Fiori. W 1945 r. Miłosz otrzymał nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki PRL za całokształt twórczości, a następnie wyjechał na placówkę dyplomatyczną do USA. Do Polski wrócił na krótko w 1950 r. W 1951 r. nawiązał współpracę z Instytutem Literackim Jerzego Giedroycia i wystąpił do władz Republiki Francuskiej z prośbą o azyl polityczny. Od tego momentu Miłosz zaczyna publikować w paryskiej „Kulturze”. Motywy zerwania z PRL i emigracji przedstawił w eseju Zniewolony umysł oraz powieści Zdobycie władzy. Instytut Literacki wkrótce wydał także Dolinę Issy (1955) oraz Traktat poetycki (1957).

  W 1960 r. przeniósł się do USA, gdzie otrzymał stanowisko wykładowcy na Wydziale Literatur i Języków Słowiańskich Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkley. Przez kolejnych 20 lat łączył pracę uniwersytecką (wykłady z literatury polskiej i rosyjskiej, a także o Dostojewskim i manicheizmie) z twórczością literacką.

  9 października 1980 r. podano oficjalny komunikat o przyznaniu Miłoszowi literackiej nagrody Nobla. Poeta osobiście odebrał nagrodę w Sztokholmie 8 grudnia 1980 r. To wyróżnienie wpłynęło na zmianę stosunku władz PRL i pozwoliło mu w 1981 r. na pierwszą od 30 lat wizytę w ojczyźnie. Podczas jej trwania odebrał tytuł doktora honorowego KUL. Kolejne lata przyniosły poecie szereg wydań jego dzieł w językach obcych oraz deszcz międzynarodowych i krajowych nagród (m.in. Order Orła Białego, honorowe obywatelstwo Litwy). Ten okres to także czas aktywnej pracy twórczej. W latach dziewięćdziesiątych i na przełomie wieków zachwyt krytyków zdobyły tomy Piesek przydrożny oraz To, a także szkic Szukanie ojczyzny.

  W 1993 r. Czesław Miłosz na stałe wrócił do Polski. Osiedlił się w Krakowie, w mieszkaniu ufundowanym przez miasto. Zmarł 14 sierpnia 2004 r.
 *tekst został zaczerpnięty ze strony: http://www.kul.pl/yciorys-czes-awa-mi-osza,art_11971.html

W związku z 100 rocznicą urodzin Czesława Miłosza zorganizowana została wystawa.