czwartek, 9 czerwca 2022

"Co czytały nasze mamy?" - "Rasmus i włóczęga" Astrid Lindgren

"Rasmus i włóczęga" - to powieść dla dzieci i młodzieży napisana w 1956 roku przez Astrid Lindgren - szwedzką pisarkę, autorkę szeregu popularnych powieści i opowiadań, sztuk teatralnych oraz słuchowisk radiowych. Wiele jej powieści zostało sfilmowanych. Otrzymała złoty medal Akademii Szwedzkiej. Jest laureatką wielu nagród. Została odznaczona Orderem Uśmiechu. Od 2002 roku jest przyznawana Nagroda Literacka jej imienia. 

Rasmus to dziewięcioletni chłopiec, który nie ma rodziny. Mieszka w sierocińcu prowadzonym przez pannę Hok. Jak inni chłopcy w jego wieku lubi się bawić, potrzebuje miłości i ciepła, jest dobry i wrażliwy. Nie znosi miejsca w którym mieszka. Pod osłoną nocy, nieszczęśliwy i samotny ucieka. Noc spędza w szopie a rankiem poznaje sympatycznego włóczęgę Oskara, który jest uczciwy i wrażliwy na krzywdę drugiego człowieka. Wyruszają razem w nieznaną drogę. Przemierzając kraj przeżywają wiele fascynujących, a często niebezpiecznych przygód. Spotykają na swojej drodze dobrych i złych ludzi, chłoną uroki przyrody, cieszą się niczym nie skrępowaną wolnością. Na życie zarabiają graniem i śpiewaniem ułożonych przez siebie piosenek. 

Pogodna opowieść zmienia się zupełnie nagle... w pełen napięcia kryminał. 

Szajka złodziei napada na bank, okrada również staruszkę. Rasmus i Oskar odnajdują skrytkę w której są ukryte zrabowane pieniądze i naszyjnik. Wychodzą zwycięsko ze starcia z rabusiami. Oddają skradzione pieniądze wójtowi a naszyjnik staruszce. 

Choć w powieści nie brak dynamicznych zwrotów akcji i chwil mrożących krew w żyłach, to rozwój wydarzeń napawa nas optymizmem: pokazuje jak ważne są więzi przyjaźni, uświadamia że bliska osoba to nieoceniony skarb z którym nie mogą się równać dobra materialne. Historia ta jest również dowodem na to, że stan posiadania nie świadczy o wartości człowieka, że bycie uczciwym i empatycznym daje więcej zadowolenia niż jakiekolwiek bogactwo. Tytułowi bohaterowie myślą o innych, śpieszą z pomocą, zachowują się godnie, choć brakuje im często środków na jedzenie. Zakończenie tej historii zaskakuje i wzrusza. 


Polecam

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz